Blenheim en Renwick
1 juni 2017 - Auckland, Nieuw-Zeeland
Hallo allemaal!
Hier weer een nieuwe reisblog voor jullie. Ik ben helemaal vergeten om jullie super leuk nieuws te vertellen: Milou komt mij opzoeken op Bali eind augustus!! We gaan dan 2,5 week samen rondreizen en daar heb ik héél veel zin in!! :D Zien we elkaar na ruim 8 maanden eindelijk weer eens in het echt in plaats van op een telefoonscherm. ;) Nog maar 3 maandjes wachten en dan is het al zover!
Na een geweldig Paasweekend heb ik maandag lekker uitgeslapen en vrij weinig gedaan. Ik heb die avond even geskyped met mijn familie, Oma Stam en Ome Bert. Die zaten aan de Paasbrunch bij Wendy met z'n allen, zo ben ik er toch nog een beetje bij. :) Ook al kon ik helaas niet genieten van al het lekkere eten dat er bij ze op tafel stond. ;) Het was wel gezellig om weer even bij te kletsen.
Woensdagmiddag was het plan om samen met Silke even ergens koffie te gaan drinken, na haar werk. We waren rond 15:45 uur in Blenheim op zoek naar een koffiezaakje. Het gekke is dat alle koffiezaakjes in Blenheim al om 15:00 of 16:00 uur sluiten! Het eerste zaakje waar we binnenstapten werd er meteen gezegd: sorry, we're closed. Heel raar dat ze niet gewoon tot 17:00 uur open blijven, want rond 15:00 en 16:00 uur is het juist koffietijd. Maarja het zal wel haha! Uiteindelijk zijn we maar een fruitsmoothie gaan drinken bij een Italiaans restaurant. Die was helaas nogal waterig, maar met wat suiker erin kon het ermee door.
Donderdag ben ik weer uitgecheckt bij mijn hostel in Blenheim en heeft Silke me 's middags opgehaald om naar Lynne te gaan. Daarna meteen even boodschappen gedaan en samen gegeten. Omdat Silke jarig is geweest zou ik een keer voor haar gaan koken. Vrijdag heb ik dus voor haar gekookt. Vooraf een bruine bol met roomkaas, sla, komkommer en gerookte zalm. Als hoofdgerecht een Italiaanse salade met pasta, mozzarella, tomaat, gemengde sla en pestodressing. Daarnaast stokbrood met aioli en pesto. Als toetje heb ik bananenpannekoekjes met kaneel gemaakt. Ze vond het erg lekker gelukkig en ik ook!
Zaterdag moest ik Lynne weer helpen met springkussens opzetten en opruimen. Het was World Earth Day en een mooie zonnige dag. We hadden de twee grootste springkussens neergezet: de Titanic en de Superslide. We stonden op een groot grasveld samen met andere kraampjes en eettentjes. We zouden daar van 10:00 tot 15:00 uur staan, daarna opruimen en weer naar huis. We moesten bij de springkussens blijven om te supervisen. Iedereen die wilde springen moest een paar dollar aan entree betalen. Ik ben gaan tellen en we hebben in 5 uur tijd 190 kinderen gehad! Het was af en toe dus best druk.
Zondag was ik lekker vrij en heb ik een chilldagje gehad. Maandag zou ik weer terug gaan naar mijn hostel in het centrum van Blenheim, maar Lynne zei dat ik ook wel gewoon mocht blijven. In ruil daarvoor moest haar dan hier en daar helpen met huishoudelijke klusjes: wasjes draaien, koken, de vaatwasser in- en uitruimen. Helemaal top geregeld! :) Ik heb me vooral bezig gehouden met koken en wasjes draaien, dat vond ik ook best leuk om te doen. Ik heb die week soep, quiche, pasta en salades gemaakt. Culinaire hoogstandjes dus! ;)
Dinsdag 25 april is het Anzac Day in Nieuw-Zeeland. Dan worden de soldaten die in de Eerste en Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen herdacht. Het lijkt een beetje op de 4 mei herdenking bij ons. Lynne had gevraagd of ik zin had om mee te gaan. Het begon om 9:00 uur 's ochtends. Het hele dorp Renwick was uitgelopen om bij deze Anzac herdenking aanwezig te zijn, dat was wel mooi om te zien. Er was een groep mannen die op hun doedelzakken speelden en daarna startte de herdenking. De herdenking was midden in het dorp bij het monument voor oorlogsslachtoffers. De hoofdweg was hiervoor een paar uur afgesloten. Er werden speeches gehouden, liedjes gezongen en aan het einde werden er geweerschoten afgevuurd. Het was indrukwekkend en mooi om hier bij te zijn. Het was al binnen drie kwartier tijd afgelopen, kort maar krachtig dus. Dat was ook wel lekker, want we moesten staan.
Dinsdag was Silke eerder klaar met werken en zijn we in de auto gestapt om de afgesloten weg naar Kaikoura te gaan rijden. Dat is een mooie route langs de kust en we waren ook benieuwd naar de zichtbare schade van de aardbeving. Ramptoeristen dus eigenlijk haha! In het begin was er weinig schade te zin, maar hoe verder we reden, hoe meer schade we konden zien. Soms was het alsof er een grote hap uit het wegdek was genomen en was nog maar één kant waar auto's konden rijden. Daarnaast waren bergen naast de weg afgebrokkeld waardoor er puin op en vlak naast de weg lag. Uiteindelijk zijn we helemaal tot het einde doorgereden, waar de weg is afgesloten. Dat was tot vlak na het plaatsje Clerence. Daar was de schade goed zichtbaar, grote scheuren in de weg en helemaal verzakt. Bij de afsluiting zitten dag en nacht twee mensen om er zeker van te zijn dat niemand voorbij de afsluiting komt. Best een saaie job, maar de dame was blij dat we even langs kwamen voor een praatje. Toen we kwamen aanrijden, was de berg die op de weg is geschoven goed zichtbaar. Bizar om te zien dat de weg daar compleet onder deze berg is verdwenen, allemaal door de aardbeving. We hebben natuurlijk wat ramptoeristenfoto's gemaakt en zijn weer terug gegaan. Silke vroeg of ik een stukje wilde proberen te rijden in haar auto en dat wilde ik wel! Zo gezegd, zo gedaan. Het begon al wat schemerig te worden maar het was lekker rustig op de weg. Voor het eerst in 4 maanden tijd eindelijk weer eens even auto rijden. Was wel even wennen: het stuur aan de rechterkant, links rijden, richtingaanwijzers aan de rechterkant en in een automaat rijden. Ik wilde met twee voeten gaan rijden, omdat ik dit gewend was van mijn schakelauto. Bij een automaat rij je maar met één voet, die gebruik je om gas te geven of om te remmen. Uiteindelijk was het helemaal donker en kwam er een stuk van 3 km met alleen maar haarspeldbochten. Dat was de ultieme kans om mijn driveskills aan Silke te laten zien! Er staan hier namelijk maar weinig lantaarnpalen langs de weg, dus je hebt maar weinig licht. Af en toe kneep ze hem, maar we hebben het overleefd hoor! Daarna wat rotondes gereden, dat is ook nogal apart om ze andersom te nemen. Gelukkig wendt het heel snel! We zijn weer veilig thuis gekomen. Overdag had ik al een spinazie-champignon quiche gemaakt, dus die moest alleen nog even in de oven en we konden eten.
Woensdagavond zijn we met twee collega's van Silke naar Riverhills gereden om daar de zonsondergang te bekijken. We hebben Rachel en Madalena opgehaald en zijn toen de berg op gelopen. Vanaf daar konden we over heel Blenheim uitkijken, met daarboven een roze/geel/oranje gekleurde lucht. We waren net op tijd voor de zonsondergang. Madalena had wijn en zelfgemaakte quiche meegenomen, daar hebben we heerlijk van gegeten en gedronken. Na een tijdje werd het wat kouder en zijn we weer naar huis gegaan. Was een leuke avond zo.
Vrijdagmiddag was de vintageparty van Silke en Marnie. Dat is de borrel aan het einde van het wijnseizoen zeg maar. Vergelijkbaar met bollenbier thuis. Ik moest Lynne helpen met de Superslide opzetten bij de paardenraces. Er waren daar meerdere vintage parties, zo ook die van Silke, Madalena en Marnie. Ze hadden gevraagd of ik dan wilde blijven, zodat ik ze dan met Marnie's auto naar huis kon brengen. Dat vond ik wel best! Achteraf heb ik daar wel een beetje heel veel spijt van, dat ik die avond de bob was. Even kort samengevat: de middag was heel gezellig, daarna ging het snel bergafwaarts. We zijn bij de paardenraces vertrokken en naar een andere kroeg gegaan om daar de gezellig heid voort te zetten. Ik heb samen met Silke geprobeerd om Marnie naar huis te brengen met de auto. Helaas lukte dit niet. Die was zo intens dronken dat die steeds over der nek moest, ook onderweg dus in de auto en half uit het raam. Het irritante voor mij was dat ze recht achter de bestuurdersstoel zat, hierdoor was ik nogal bang dat ze in mijn nek zou spaaien! Daardoor kon ik nou niet echt relaxed auto rijden. Verder was er nog een andere collega die zo'n beetje hetzelfde deed, alleen gelukkig niet onderweg in de auto. Die collega heb ik thuis gedropt en voor Marnie hebben we maar een taxi gebeld. Voorlopig ben ik weer even klaar met de bob zijn! We hebben Lynne maar even een waarschuwingsberichtje gestuurd dat Marnie heel dronken met de taxi onderweg was naar huis. Dat ze steeds moest kotsen en dat wij haar niet thuis konden brengen. We kregen een: thanks for the heads up! Berichtje van haar terug.
Nadat Marnie was afgevoerd, zijn we eindelijk wat gaan eten en naar de Yard bar gegaan. Daar hebben we nog wat drankjes en dansjes gedaan terwijl er een bandje voor live muziek zorgde. Dat was nog wel weer gezellig! Gelukkig had deze avond dus wel een goed einde. Ik heb Madalena thuis afgezet en daarna ben ik met Silke door naar huis gereden. Het was pas de tweede keer dat ik auto reed in Nieuw-Zeeland en het was erg rustig op de weg. Nadat ik afgeslagen was ging ik automatisch weer rechts rijden, Silke riep meteen: wat doe je?! Oh shit, automatisme, ik heb 6 jaar rechts gereden en moet soms dus nog even wennen aan het links rijden haha! Dit gebeurt eigenlijk alleen als het heel rustig is op de weg en je niemand hebt om achteraan te rijden. Onderweg lekker alle raampjes open, zodat het enigzins uit te houden was en er frisse lucht naar binnen kwam.
De volgende ochtend hebben we lekker uitgeslapen en is Marnie al vroeg vertrokken. Die hebben we dus niet meer gezien. Ze moest 's ochtends haar huurauto gelukkig zelf schoonmaken van binnen en buiten. Haha ben blij dat we met haar auto waren en niet met Silke haar auto. Al die zure kots troep overal, blegh!
Dit was een wat korter reisverslag dan de vorige keer omdat ik er geen dik boekwerk van wil laten drukken haha! Boeken schrijven is niet echt mijn ding denk ik hihi! ;)
Dit waren mijn belevenissen in Blenheim en Renwick. Mijn volgende blog gaat over de avonturen tijdens de roadtrip die ik heb gedaan samen met Silke en Madalena. Weer veel leuke en gekke dingen meegemaakt. Verder heb ik nog een leuk nieuwtje: ik heb een hele leuke baan gevonden bij een Frans restaurant in Auckland. Heb het daar nu al heel erg naar mijn zin en ik kan er veel nieuwe dingen leren! Het heet Number 5 Restaurant, google het maar eens. Als je zin hebt mag je natuurlijk ook gewoon een hapje of 5 gangen diner bij me komen eten! :) :) Later zal ik hier uitgebreid meer over vertellen!
Een lieve en herfstachtige groet vanuit Auckland!
Xx Bianca
Hier weer een nieuwe reisblog voor jullie. Ik ben helemaal vergeten om jullie super leuk nieuws te vertellen: Milou komt mij opzoeken op Bali eind augustus!! We gaan dan 2,5 week samen rondreizen en daar heb ik héél veel zin in!! :D Zien we elkaar na ruim 8 maanden eindelijk weer eens in het echt in plaats van op een telefoonscherm. ;) Nog maar 3 maandjes wachten en dan is het al zover!
Na een geweldig Paasweekend heb ik maandag lekker uitgeslapen en vrij weinig gedaan. Ik heb die avond even geskyped met mijn familie, Oma Stam en Ome Bert. Die zaten aan de Paasbrunch bij Wendy met z'n allen, zo ben ik er toch nog een beetje bij. :) Ook al kon ik helaas niet genieten van al het lekkere eten dat er bij ze op tafel stond. ;) Het was wel gezellig om weer even bij te kletsen.
Woensdagmiddag was het plan om samen met Silke even ergens koffie te gaan drinken, na haar werk. We waren rond 15:45 uur in Blenheim op zoek naar een koffiezaakje. Het gekke is dat alle koffiezaakjes in Blenheim al om 15:00 of 16:00 uur sluiten! Het eerste zaakje waar we binnenstapten werd er meteen gezegd: sorry, we're closed. Heel raar dat ze niet gewoon tot 17:00 uur open blijven, want rond 15:00 en 16:00 uur is het juist koffietijd. Maarja het zal wel haha! Uiteindelijk zijn we maar een fruitsmoothie gaan drinken bij een Italiaans restaurant. Die was helaas nogal waterig, maar met wat suiker erin kon het ermee door.
Donderdag ben ik weer uitgecheckt bij mijn hostel in Blenheim en heeft Silke me 's middags opgehaald om naar Lynne te gaan. Daarna meteen even boodschappen gedaan en samen gegeten. Omdat Silke jarig is geweest zou ik een keer voor haar gaan koken. Vrijdag heb ik dus voor haar gekookt. Vooraf een bruine bol met roomkaas, sla, komkommer en gerookte zalm. Als hoofdgerecht een Italiaanse salade met pasta, mozzarella, tomaat, gemengde sla en pestodressing. Daarnaast stokbrood met aioli en pesto. Als toetje heb ik bananenpannekoekjes met kaneel gemaakt. Ze vond het erg lekker gelukkig en ik ook!
Zaterdag moest ik Lynne weer helpen met springkussens opzetten en opruimen. Het was World Earth Day en een mooie zonnige dag. We hadden de twee grootste springkussens neergezet: de Titanic en de Superslide. We stonden op een groot grasveld samen met andere kraampjes en eettentjes. We zouden daar van 10:00 tot 15:00 uur staan, daarna opruimen en weer naar huis. We moesten bij de springkussens blijven om te supervisen. Iedereen die wilde springen moest een paar dollar aan entree betalen. Ik ben gaan tellen en we hebben in 5 uur tijd 190 kinderen gehad! Het was af en toe dus best druk.
Zondag was ik lekker vrij en heb ik een chilldagje gehad. Maandag zou ik weer terug gaan naar mijn hostel in het centrum van Blenheim, maar Lynne zei dat ik ook wel gewoon mocht blijven. In ruil daarvoor moest haar dan hier en daar helpen met huishoudelijke klusjes: wasjes draaien, koken, de vaatwasser in- en uitruimen. Helemaal top geregeld! :) Ik heb me vooral bezig gehouden met koken en wasjes draaien, dat vond ik ook best leuk om te doen. Ik heb die week soep, quiche, pasta en salades gemaakt. Culinaire hoogstandjes dus! ;)
Dinsdag 25 april is het Anzac Day in Nieuw-Zeeland. Dan worden de soldaten die in de Eerste en Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen herdacht. Het lijkt een beetje op de 4 mei herdenking bij ons. Lynne had gevraagd of ik zin had om mee te gaan. Het begon om 9:00 uur 's ochtends. Het hele dorp Renwick was uitgelopen om bij deze Anzac herdenking aanwezig te zijn, dat was wel mooi om te zien. Er was een groep mannen die op hun doedelzakken speelden en daarna startte de herdenking. De herdenking was midden in het dorp bij het monument voor oorlogsslachtoffers. De hoofdweg was hiervoor een paar uur afgesloten. Er werden speeches gehouden, liedjes gezongen en aan het einde werden er geweerschoten afgevuurd. Het was indrukwekkend en mooi om hier bij te zijn. Het was al binnen drie kwartier tijd afgelopen, kort maar krachtig dus. Dat was ook wel lekker, want we moesten staan.
Dinsdag was Silke eerder klaar met werken en zijn we in de auto gestapt om de afgesloten weg naar Kaikoura te gaan rijden. Dat is een mooie route langs de kust en we waren ook benieuwd naar de zichtbare schade van de aardbeving. Ramptoeristen dus eigenlijk haha! In het begin was er weinig schade te zin, maar hoe verder we reden, hoe meer schade we konden zien. Soms was het alsof er een grote hap uit het wegdek was genomen en was nog maar één kant waar auto's konden rijden. Daarnaast waren bergen naast de weg afgebrokkeld waardoor er puin op en vlak naast de weg lag. Uiteindelijk zijn we helemaal tot het einde doorgereden, waar de weg is afgesloten. Dat was tot vlak na het plaatsje Clerence. Daar was de schade goed zichtbaar, grote scheuren in de weg en helemaal verzakt. Bij de afsluiting zitten dag en nacht twee mensen om er zeker van te zijn dat niemand voorbij de afsluiting komt. Best een saaie job, maar de dame was blij dat we even langs kwamen voor een praatje. Toen we kwamen aanrijden, was de berg die op de weg is geschoven goed zichtbaar. Bizar om te zien dat de weg daar compleet onder deze berg is verdwenen, allemaal door de aardbeving. We hebben natuurlijk wat ramptoeristenfoto's gemaakt en zijn weer terug gegaan. Silke vroeg of ik een stukje wilde proberen te rijden in haar auto en dat wilde ik wel! Zo gezegd, zo gedaan. Het begon al wat schemerig te worden maar het was lekker rustig op de weg. Voor het eerst in 4 maanden tijd eindelijk weer eens even auto rijden. Was wel even wennen: het stuur aan de rechterkant, links rijden, richtingaanwijzers aan de rechterkant en in een automaat rijden. Ik wilde met twee voeten gaan rijden, omdat ik dit gewend was van mijn schakelauto. Bij een automaat rij je maar met één voet, die gebruik je om gas te geven of om te remmen. Uiteindelijk was het helemaal donker en kwam er een stuk van 3 km met alleen maar haarspeldbochten. Dat was de ultieme kans om mijn driveskills aan Silke te laten zien! Er staan hier namelijk maar weinig lantaarnpalen langs de weg, dus je hebt maar weinig licht. Af en toe kneep ze hem, maar we hebben het overleefd hoor! Daarna wat rotondes gereden, dat is ook nogal apart om ze andersom te nemen. Gelukkig wendt het heel snel! We zijn weer veilig thuis gekomen. Overdag had ik al een spinazie-champignon quiche gemaakt, dus die moest alleen nog even in de oven en we konden eten.
Woensdagavond zijn we met twee collega's van Silke naar Riverhills gereden om daar de zonsondergang te bekijken. We hebben Rachel en Madalena opgehaald en zijn toen de berg op gelopen. Vanaf daar konden we over heel Blenheim uitkijken, met daarboven een roze/geel/oranje gekleurde lucht. We waren net op tijd voor de zonsondergang. Madalena had wijn en zelfgemaakte quiche meegenomen, daar hebben we heerlijk van gegeten en gedronken. Na een tijdje werd het wat kouder en zijn we weer naar huis gegaan. Was een leuke avond zo.
Vrijdagmiddag was de vintageparty van Silke en Marnie. Dat is de borrel aan het einde van het wijnseizoen zeg maar. Vergelijkbaar met bollenbier thuis. Ik moest Lynne helpen met de Superslide opzetten bij de paardenraces. Er waren daar meerdere vintage parties, zo ook die van Silke, Madalena en Marnie. Ze hadden gevraagd of ik dan wilde blijven, zodat ik ze dan met Marnie's auto naar huis kon brengen. Dat vond ik wel best! Achteraf heb ik daar wel een beetje heel veel spijt van, dat ik die avond de bob was. Even kort samengevat: de middag was heel gezellig, daarna ging het snel bergafwaarts. We zijn bij de paardenraces vertrokken en naar een andere kroeg gegaan om daar de gezellig heid voort te zetten. Ik heb samen met Silke geprobeerd om Marnie naar huis te brengen met de auto. Helaas lukte dit niet. Die was zo intens dronken dat die steeds over der nek moest, ook onderweg dus in de auto en half uit het raam. Het irritante voor mij was dat ze recht achter de bestuurdersstoel zat, hierdoor was ik nogal bang dat ze in mijn nek zou spaaien! Daardoor kon ik nou niet echt relaxed auto rijden. Verder was er nog een andere collega die zo'n beetje hetzelfde deed, alleen gelukkig niet onderweg in de auto. Die collega heb ik thuis gedropt en voor Marnie hebben we maar een taxi gebeld. Voorlopig ben ik weer even klaar met de bob zijn! We hebben Lynne maar even een waarschuwingsberichtje gestuurd dat Marnie heel dronken met de taxi onderweg was naar huis. Dat ze steeds moest kotsen en dat wij haar niet thuis konden brengen. We kregen een: thanks for the heads up! Berichtje van haar terug.
Nadat Marnie was afgevoerd, zijn we eindelijk wat gaan eten en naar de Yard bar gegaan. Daar hebben we nog wat drankjes en dansjes gedaan terwijl er een bandje voor live muziek zorgde. Dat was nog wel weer gezellig! Gelukkig had deze avond dus wel een goed einde. Ik heb Madalena thuis afgezet en daarna ben ik met Silke door naar huis gereden. Het was pas de tweede keer dat ik auto reed in Nieuw-Zeeland en het was erg rustig op de weg. Nadat ik afgeslagen was ging ik automatisch weer rechts rijden, Silke riep meteen: wat doe je?! Oh shit, automatisme, ik heb 6 jaar rechts gereden en moet soms dus nog even wennen aan het links rijden haha! Dit gebeurt eigenlijk alleen als het heel rustig is op de weg en je niemand hebt om achteraan te rijden. Onderweg lekker alle raampjes open, zodat het enigzins uit te houden was en er frisse lucht naar binnen kwam.
De volgende ochtend hebben we lekker uitgeslapen en is Marnie al vroeg vertrokken. Die hebben we dus niet meer gezien. Ze moest 's ochtends haar huurauto gelukkig zelf schoonmaken van binnen en buiten. Haha ben blij dat we met haar auto waren en niet met Silke haar auto. Al die zure kots troep overal, blegh!
Dit was een wat korter reisverslag dan de vorige keer omdat ik er geen dik boekwerk van wil laten drukken haha! Boeken schrijven is niet echt mijn ding denk ik hihi! ;)
Dit waren mijn belevenissen in Blenheim en Renwick. Mijn volgende blog gaat over de avonturen tijdens de roadtrip die ik heb gedaan samen met Silke en Madalena. Weer veel leuke en gekke dingen meegemaakt. Verder heb ik nog een leuk nieuwtje: ik heb een hele leuke baan gevonden bij een Frans restaurant in Auckland. Heb het daar nu al heel erg naar mijn zin en ik kan er veel nieuwe dingen leren! Het heet Number 5 Restaurant, google het maar eens. Als je zin hebt mag je natuurlijk ook gewoon een hapje of 5 gangen diner bij me komen eten! :) :) Later zal ik hier uitgebreid meer over vertellen!
Een lieve en herfstachtige groet vanuit Auckland!
Xx Bianca
En.... Gefeliciteerd met je job! Ook je Frans even bijspijkeren?
Bonne chance et amuse toi!
Tot de vlgende keer en lieve groeten van de Seepies.