Nelson, Blenheim en Renwick
7 mei 2017 - Queenstown, Nieuw-Zeeland
Kia Ora allemaal!
Hier weer een update van mijn belevenissen in het prachtige Nieuw-Zeeland. Mijn tiende reisblog alweer! Ik heb op dit moment al 24 mensen die een mail ontvangen zodra ik een nieuw verslag plaats, erg leuk dat zoveel lieve mensen mij op de voet volgen en reacties plaatsen. :)
Ik ben woensdagochtend al vroeg vertrokken richting Nelson en zou daar een nachtje verblijven in het Prince Albert hostel. Prima hostel met hele sympathieke eigenaren. Diezelfde avond heerlijke fish and chips gegeten met een biertje erbij. Ik had voor donderdagochtend een busticket gekocht naar Blenheim, om daar te gaan druiven plukken. De volgende ochtend was er een heerlijk ontbijt inbegrepen: verse wafels met jam. Er was beslag gemaakt en er stonden twee wafelijzers, zodat je zelf je eigen wafel kon klaar maken. Erg goed geregeld dus! Daarna kreeg ik een lift naar de bushalte van de eigenaar. In de bus was er wifi, dus onderweg nog even videobellen met pa en ma. Zo valt reizen en bijpraten goed te combineren.
Rond de middag ben ik aangekomen in Blenheim, waar de zon scheen. Gelukkig was mijn hostel vlakbij, ik heb ingecheckt en voor een week betaald om daar te verblijven. Toen ik mijn kamer binnenliep had ik hier al meteen spijt van: waar was ik beland! Het was een soort klein dorpje met kamers naast elkaar die oud, vies en vervallen waren. In mijn kamer hingen er twee van die plakstrips aan het plafond tegen de vele vliegen en er stonden twee stapelbedden. Verder was er een oud keukenblokje en een badkamertje met douche en toilet. Dat was het wel, het viel me op dat er veel vliegen waren, ondanks de plakstrips. Blegh, het was er gewoon oud en vies, maarja ik moest hier dus een week blijven. :( Er werd ook gevraagd of ik diezelfde middag nog wilde beginnen met druiven plukken. Ik vond het beter om gewoon de dag erna te beginnen. Ik zou dan die middag ergens aan het eind van de middag horen hoe laat ik de volgende dag zou moeten beginnen.
Silke haar auto moest even gemaakt worden bij de garage, dus gingen wij samen een ijsje eten. Daarna heeft ze mij de wijnfabriek laten zien waar ze werkt en hebben we lekker in het park gezeten. Ik heb haar mijn ranzige hostel nog even laten zien en toen zijn we maar eens gaan vragen wanneer ik nou zou moeten beginnen met druiven plukken. Dat wist mijn contactpersoon nog steeds niet, omdat ze nog niks van de contractor had gehoord. Ze zou het voor 21:00 uur die avond aan me doorgeven. Ik heb verder nog om meer informatie gevraagd: wat ik bijvoorbeeld voor kleding moet dragen, wat de naam van het bedrijf is waarvoor ik zou gaan werken en wat mijn werktijden waren. Ik wist letterlijk alleen maar dat ik ging druiven plukken en dat ik vroeg in de morgen moest beginnen. Verder wist ik helemaal niks, echt best wel irritant dus als je al niet eens die basisinformatie krijgt. Je kunt natuurlijk al raden dat ik die avond niks meer van haar heb gehoord en de dag erna dus lekker vrij was! :) Ik heb haar meerdere keren gevraagd hoe laat ik moest beginnen en ze zou het mij laten weten. Vervolgens zit ik de hele avond op mijn kamer te chillen en komt ze me niet vertellen hoe laat ik moet werken. Prima, dan ben ik lekker vrij! :) Ik was er toen eigenlijk al een beetje klaar mee.
Vrijdag ben ik weer verder gegaan met solliciteren. Die middag ben ik met Silke en Anna wijntjes gaan drinken tijdens happy hour bij Yard bar. Daarna hebben we lekker wraps gegeten bij een Mexicaans restaurantje. Pas rond 18:00 uur kreeg ik een smsje dat ik de volgende dag om 6:40 uur bij de I-site moest zijn en dat ik mijn een kopie van mijn paspoort moest meenemen, samen met mijn IRD nummer. Die avond ben ik dus lekker op tijd mijn bedje ingekropen omdat mijn wekker om 6:10 uur stond. De volgende ochtend met veel moeite uit mijn bedje gegaan en ik was mooi op tijd bij de I-site. Vervolgens heb ik daar 40 minuten staan wachten totdat we in busjes werden geladen op weg naar de wijngaard.
Ik vond het nogal bijzonder dat ik daar om 6:40 uur zo vroeg in de morgen 40 minuten op een parkeerplaats buiten in de kou moest wachten. Ik had gewoon nog ruim een half uur langer kunnen slapen! :) Het is misschien toeval, maar de dag waarop ik begon met druiven plukken was 1 april. Nou ik kan je vertellen: het was ook één grote grap dat ik van plan was om 3 weken te gaan druiven plukken! ;) In het begin viel het me mee, totdat we op een berg druiven moesten plukken. Dat was een stuk zwaarder. We kregen zo'n mooi oranje gekleurd veiligheidsvestje aan en een snoeischaartje. We moesten werken in tweetallen, aan elke kant van de druivenboompjes stond dan iemand te druiven plukken. We werkten allemaal achter elkaar aan, zodat je steeds een stukje over kon slaan om naar voren te lopen en weer druiven kon gaan plukken. Mijn workbuddy heette Tiger, een Japanse jongen met een mooie afrocoupe. Eerst zeiden we niet zoveel tegen elkaar, maar na de middag begonnen we wat meer met elkaar te praten. We zijn allebei niet echt ochtendmensen denk ik haha! Ondertussen stond ik bijna de hele dag gebukt omdat de druiventrossen onderaan de kleine boompjes hangen. Tijdens het druiven plukken kom je overal spinnen, muggen en andere kleine beestjes tegen, die lekker over je heen kruipen: blegh! Verder heb je lekkere plakhanden van het druivensap. Net toen we een beetje aan het kletsen waren knipte ik, per ongeluk met mijn snoeischaar in zijn vinger. Oeps! Zijn hand zat achter wat bladeren en ik dacht dat ik druiven afknipte, toen ik opeens au! Hoorde. Een snee in zijn vinger en bloeden enzo. Dit was voor mij een teken dat druiven plukken niks voor mij is! Ik heb die dag bijna 10 uur gewerkt en maar drie kwartier pauze gehad. Ik vond het toen wel weer mooi geweest en heb ontslag genomen. Ik ben weer een ervaring rijker en een baan armer haha!
De volgende dag was Silke vrij en zijn we samen naar Picton gereden met de auto. Daar hebben we in de haven rondgelopen, wat gegeten en koffie gedronken. Picton is een leuk plaatsje om een middag heen te gaan. De rest van de week heb ik weer veel gesolliciteerd en ben ik bij verschillende restaurantjes langsgegaan om te vragen of ze op zoek waren naar personeel. Helaas met weinig succes. De restaurants die wel op zoek waren naar personeel wilde dat ik daar dan minimaal een half jaar zou gaan werken, dus dat werd hem niet. Totdat Silke mij na het weekend een berichtje stuurde dat haar huisbazin wel een klusje voor mij had aankomend weekend. Lynne zet samen met haar buurvrouw Sharon springkussens op bij feestjes en partijen. Deze springkussens verhuren ze aan mensen. Lynne was niet thuis het aankomende weekend en daarom zou ik haar dan vervangen. Dat leek me leuk werk om te doen, dus ik heb meteen ja gezegd. Ik kon dan vanaf donderdag tot en met zondag bij Lynne in Renwick blijven slapen. Super chill dus!
Donderdagmiddag heeft Silke me bij mijn shitty hostel dat Peacehaven heette opgehaald en zijn we naar Lynne gegaan. Daar heb ik Lynne en haar dochter Samantha ontmoet. Later heb ik ook buurvrouw Sharon ontmoet, die ik dat weekend zou gaan assisteren. We hebben die avond een pastasalade gemaakt en samen gegeten. Iedereen is vrij vroeg naar bed gegaan, omdat de wekker weer vroeg in de morgen zou afgaan om te gaan werken. Rond 22:00 zat ik op mijn bed te chillen toen het bed opeens heel erg begon te schudden. Ik dacht: wat is dit nou weer voor raar vibrerend bed, zo kan ik toch niet slapen vannacht... hmm vreemd! Na ongeveer 10 seconden stopte het schudden gelukkig. Ik liep naar de overloop en hoorde Lynne zeggen: yes that was an earthquake! Dus dat was de eerste aardbeving die ik voelde sinds ik in Nieuw-Zeeland ben. Ik heb het even opgezocht en het was een aardbeving van 5.0 op de schaal van Richter. Hij was in ieder geval duidelijk voelbaar! Als jullie benieuwd zijn kun je even kijken op de website http://www.geonet.org.nz/quakes/felt#
Daar kun je precies zien waar, hoeveel en hoe zwaar de aardbevingen zijn. Erg interessant om te zien en bizar hoeveel aardbevingen er elke week zijn in Nieuw-Zeeland. Van zwakke tot zware aardbevingen, zoals die in Kaikoura afgelopen november.
Ik ben vrijdag in Renwick rond gaan vragen of er iemand op zoek was naar personeel. Helaas was dat niet het geval. Renwick is ook maar een klein plaatsje met wat kleine cafés en restaurants. Bij Lynne thuis had ik lekker een eigen kamer en in het weekend kon ik dan twee dagen werken. Silke en Marnie verbleven ook bij Lynne, dus dat was wel gezellig. Zaterdag moest ik om 7:30 uur mijn bed uit en om 08:00 uur zijn we de springkussens gaan inladen. We moesten er die dag vier afleveren en opzetten bij verschillende adressen. Het opzetten gaat wel altijd makkelijker dan het netjes opvouwen en opruimen van de springkussens. Vooral het oprollen aan het einde is best zwaar. Het is wel leuk om te zien dat je door de kinderen altijd erg enthousiast wordt ontvangen. Bijkomend voordeel is dat je op verjaardagsfeestjes soms ook nog een versgebakken cupcake krijgt. :) We kregen allebei een redvelvet cupcakje vlak voordat we weg gingen op weg naar het volgende adres: mmm! Het opzetten gaat vrij makkelijk: je vouwt het springkussen uit, zet het met haringen vast in de grond en zet de blower aan. Dan staat het springkussen binnen 10 minuten klaar voor gebruik. Meestal halen we ze dan een aantal uren later weer op. Dat opvouwen en oprollen is het zwaarste gedeelte, het grootste springkussen weegt namelijk 500 kilo en is 5 meter hoog! Die zondag hebben we ook weer een aantal springkussens rond gebracht en opgezet. Het is af en toe zwaar, maar leuk werk om te doen. :)
Die vrijdag kwam ik toevallig een horeca vacature tegen op internet. Het ging om werken tijdens een vliegshow met Pasen in Blenheim. Ik heb er meteen op gereageerd en werd toen diezelfde avond nog gebeld dat ik was aangenomen, helemaal top dus! Ik heb meteen die avond een mail met alle informatie ontvangen en zou dan donderdagavond een briefing krijgen. Ik ben zondagavond weer terug gegaan naar een hostel in het centrum van Blenheim, dat is toch wat makkelijker voor mij. Dichtbij de supermarkt, de bibliotheek en de winkels.
Die donderdag had ik om 18:00 uur 's avonds de briefing. Ik ben een uur daarvoor vertrokken bij mijn hostel. Het was volgens google maps een halfuurtje lopen. Na een half uur in de regen te hebben gelopen was ik volgens google maps bij het juiste adres aangekomen, helaas was dit niet zo. Ik was bij een hostel waar de briefing helemaal niet was. Het was ondertussen al donker geworden, het regende nog steeds en het was bijna 18:00 uur. Ik ben weer een stuk terug gelopen en een restaurant binnengestapt om te vragen of zij wisten waar ik dat adres kon vinden. De batterij van mijn telefoon was ook bijna leeg, dus dat was ook verre van ideaal. Uiteindelijk heb ik maar een taxi besteld om toch nog op de juiste bestemming te komen. Ik was er om 18:45 uur en helaas was de briefing al afgelopen. Ik kreeg een t-shirt en een toegangspas voor de vliegshow. Verder werd de gegeven informatie even kort voor mij samengevat. Gelukkig kon ik met iemand mee terug rijden die me heeft afgezet bij mijn hostel. Het adres dat ik had gekregen bleek helemaal niet te kloppen. Het adres was State Highway 1, maar dat is een snelweg van tientallen kilometers lang. Achteraf bleek de plek waar de briefing was ongeveer 7 km vanaf Blenheim te liggen. Dat zou dus ongeveer anderhalf uur lopen zijn geweest.... Ik ben er uiteindelijk gekomen, ook al was het maar voor 10 minuutjes, ik heb het gehaald. Hopen dat het werken zelf beter gaat haha!
Vrijdagmiddag heb ik voor Pasen een bananenbrood gebakken in mijn hostel. Die was verrukkelijk! Ik moet af en toe mezelf verwennen hè haha! ;)
Silke was 15 april jarig en daarom gingen we vrijdagavond, samen met Madalena, uit eten bij Yardbar. Dat is een collega van Silke. Gewoon lekker een wijntje gedronken en pizza gegeten. De volgende dag moest ik om 10:00 uur werken. Ik moest naar Omaka Airport, dat een paar kilometers van mijn hostel af lag. Ik had via mijn hostel een fiets geregeld, die daar was achtergelaten door mensen en was voor algemeen gebruik. Ik had een helm van Lynne geleend zodat ik legaal en veilig op de fiets kon stappen. Die ochtend zag ik dat de banden nogal slap waren, dus heb ik ze laten oppompen bij de fietsenwinkel. Daar werd mij verteld dat ze mijn achterband niet kon oppompen vanwege de vele kleine scheurtjes en dat hij dan waarschijnlijk zou knallen. Lekker dan! Nouja dan maar hopen dat ie niet knalt! ;) Het was 20 minuten fietsen en ik ben drie kwartier van te voren op pad gegaan. De fiets was nogal klein en het zadel nogal hard, waardoor het de meest beroerde fiets was waar ik ooit op heb gereden!
Het was rond de 20 graden, de zon scheen en de lucht was blauw. Een mooie dag om te werken dus! Na een helse fietsrit was ik eindelijk op mijn bestemming aangekomen. Daar kon ik meteen beginnen met het buffet klaar te zetten voor de lunch. Hierna kon de lunch beginnen en konden de bezoekers hun lunchticket bij mij inleveren. Ze konden dan langs het buffet lopen en eten opscheppen. Er was keuze uit twee soorten vlees, verschillende salades, brood, jus en aardappels. Het zag er netjes en heerlijk uit. Na de lunch moest ik bij de golden pass tent helpen met drankjes inschenken, het buffet klaarzetten en opruimen. Ondertussen kon ik af en toe even genieten van alle vliegtuigstunts die in de lucht te zien waren. Prachtig om te zien! Ik werkte met leuke collega's en iedereen hielp elkaar. We werkten echt als een team samen. Na de middag had ik even pauze en mocht ik kiezen wat ik wilde eten. Ik had lekker een broodje met ham, een blikje sprite en een koffiebroodje. Goed geregeld! Tussendoor kon je natuurlijk al het eten dat de bezoekers kregen, zelf ook even proeven. Dat was een fijne bijkomstigheid, want er waren muffins, scones, broodjes, fruit en nog veel meer! Je moet natuurlijk wel weten wat je de bezoekers voorschotelt en of het ook lekker is haha! ;)
Ik zou zondag van 10:00 tot 15:00 uur werken, maar ik hoorde dat ze wat personeelstekort hadden. Hierdoor heb ik zaterdag aangegeven dat ik wel langer kon werken op zondag. Dat was goed en ik kon dus al om 08:00 uur beginnen! :) Zaterdagavond heeft Silke me opgehaald en hebben we vis met salade en wedges gegeten. Ook geproost op haar verjaardag met een paar biertjes. Ik heb mijn mooie en verrotte fiets achtergelaten op het vliegveld, omdat ik geen zin had in nog zo'n fietsritje. De volgende ochtend kon ik gelukkig met Katy meerijden en werd ik om 7:45 uur bij mijn hostel opgehaald. Dat was ideaal! Zondag weer een heerlijk dagje gewerkt met een leuk team! Die avond heb ik geholpen bij een dinner voor 150 man in het vliegtuigmuseum. Hele gafe locatie voor een dinner! We hebben alle tafels netjes opgedekt en klaargezet. Daarna een driegangenmenu geserveerd en drankjes ingeschonken. Ook nu mochten we zelf ook de gerechten proeven en dat was ons heerlijke avondeten. Na afloop mochten we de hartige taartjes met vlees, die over waren, mee naar huis nemen en kregen we twee flessen wijn mee als bedankje. :) Uiteindelijk waren we zondag om 23:15 uur klaar en heb ik die dag ruim 15 uur gewerkt met een top team! Het was een lange dag maar een hele leuke ervaring met veel gezellige mensen. Ik heb dat weekend in twee dagen tijd bijna 24 uur gewerkt, heerlijk! Prachtig weer en veel blije mensen.
Voor nu heb ik wel weer even genoeg geschreven denk ik zo. Ik ben nu met Silke en Madalena op roadtrip door Nieuw-Zeeland met de auto genaamd Glennie. Daar schrijf ik de volgende keer meer over. Ik heb ook weer nieuwe foto's gezet op mijn blog.
Groetjes vanuit het kouder wordende Queenstown!
Liefs Bianca
Hier weer een update van mijn belevenissen in het prachtige Nieuw-Zeeland. Mijn tiende reisblog alweer! Ik heb op dit moment al 24 mensen die een mail ontvangen zodra ik een nieuw verslag plaats, erg leuk dat zoveel lieve mensen mij op de voet volgen en reacties plaatsen. :)
Ik ben woensdagochtend al vroeg vertrokken richting Nelson en zou daar een nachtje verblijven in het Prince Albert hostel. Prima hostel met hele sympathieke eigenaren. Diezelfde avond heerlijke fish and chips gegeten met een biertje erbij. Ik had voor donderdagochtend een busticket gekocht naar Blenheim, om daar te gaan druiven plukken. De volgende ochtend was er een heerlijk ontbijt inbegrepen: verse wafels met jam. Er was beslag gemaakt en er stonden twee wafelijzers, zodat je zelf je eigen wafel kon klaar maken. Erg goed geregeld dus! Daarna kreeg ik een lift naar de bushalte van de eigenaar. In de bus was er wifi, dus onderweg nog even videobellen met pa en ma. Zo valt reizen en bijpraten goed te combineren.
Rond de middag ben ik aangekomen in Blenheim, waar de zon scheen. Gelukkig was mijn hostel vlakbij, ik heb ingecheckt en voor een week betaald om daar te verblijven. Toen ik mijn kamer binnenliep had ik hier al meteen spijt van: waar was ik beland! Het was een soort klein dorpje met kamers naast elkaar die oud, vies en vervallen waren. In mijn kamer hingen er twee van die plakstrips aan het plafond tegen de vele vliegen en er stonden twee stapelbedden. Verder was er een oud keukenblokje en een badkamertje met douche en toilet. Dat was het wel, het viel me op dat er veel vliegen waren, ondanks de plakstrips. Blegh, het was er gewoon oud en vies, maarja ik moest hier dus een week blijven. :( Er werd ook gevraagd of ik diezelfde middag nog wilde beginnen met druiven plukken. Ik vond het beter om gewoon de dag erna te beginnen. Ik zou dan die middag ergens aan het eind van de middag horen hoe laat ik de volgende dag zou moeten beginnen.
Silke haar auto moest even gemaakt worden bij de garage, dus gingen wij samen een ijsje eten. Daarna heeft ze mij de wijnfabriek laten zien waar ze werkt en hebben we lekker in het park gezeten. Ik heb haar mijn ranzige hostel nog even laten zien en toen zijn we maar eens gaan vragen wanneer ik nou zou moeten beginnen met druiven plukken. Dat wist mijn contactpersoon nog steeds niet, omdat ze nog niks van de contractor had gehoord. Ze zou het voor 21:00 uur die avond aan me doorgeven. Ik heb verder nog om meer informatie gevraagd: wat ik bijvoorbeeld voor kleding moet dragen, wat de naam van het bedrijf is waarvoor ik zou gaan werken en wat mijn werktijden waren. Ik wist letterlijk alleen maar dat ik ging druiven plukken en dat ik vroeg in de morgen moest beginnen. Verder wist ik helemaal niks, echt best wel irritant dus als je al niet eens die basisinformatie krijgt. Je kunt natuurlijk al raden dat ik die avond niks meer van haar heb gehoord en de dag erna dus lekker vrij was! :) Ik heb haar meerdere keren gevraagd hoe laat ik moest beginnen en ze zou het mij laten weten. Vervolgens zit ik de hele avond op mijn kamer te chillen en komt ze me niet vertellen hoe laat ik moet werken. Prima, dan ben ik lekker vrij! :) Ik was er toen eigenlijk al een beetje klaar mee.
Vrijdag ben ik weer verder gegaan met solliciteren. Die middag ben ik met Silke en Anna wijntjes gaan drinken tijdens happy hour bij Yard bar. Daarna hebben we lekker wraps gegeten bij een Mexicaans restaurantje. Pas rond 18:00 uur kreeg ik een smsje dat ik de volgende dag om 6:40 uur bij de I-site moest zijn en dat ik mijn een kopie van mijn paspoort moest meenemen, samen met mijn IRD nummer. Die avond ben ik dus lekker op tijd mijn bedje ingekropen omdat mijn wekker om 6:10 uur stond. De volgende ochtend met veel moeite uit mijn bedje gegaan en ik was mooi op tijd bij de I-site. Vervolgens heb ik daar 40 minuten staan wachten totdat we in busjes werden geladen op weg naar de wijngaard.
Ik vond het nogal bijzonder dat ik daar om 6:40 uur zo vroeg in de morgen 40 minuten op een parkeerplaats buiten in de kou moest wachten. Ik had gewoon nog ruim een half uur langer kunnen slapen! :) Het is misschien toeval, maar de dag waarop ik begon met druiven plukken was 1 april. Nou ik kan je vertellen: het was ook één grote grap dat ik van plan was om 3 weken te gaan druiven plukken! ;) In het begin viel het me mee, totdat we op een berg druiven moesten plukken. Dat was een stuk zwaarder. We kregen zo'n mooi oranje gekleurd veiligheidsvestje aan en een snoeischaartje. We moesten werken in tweetallen, aan elke kant van de druivenboompjes stond dan iemand te druiven plukken. We werkten allemaal achter elkaar aan, zodat je steeds een stukje over kon slaan om naar voren te lopen en weer druiven kon gaan plukken. Mijn workbuddy heette Tiger, een Japanse jongen met een mooie afrocoupe. Eerst zeiden we niet zoveel tegen elkaar, maar na de middag begonnen we wat meer met elkaar te praten. We zijn allebei niet echt ochtendmensen denk ik haha! Ondertussen stond ik bijna de hele dag gebukt omdat de druiventrossen onderaan de kleine boompjes hangen. Tijdens het druiven plukken kom je overal spinnen, muggen en andere kleine beestjes tegen, die lekker over je heen kruipen: blegh! Verder heb je lekkere plakhanden van het druivensap. Net toen we een beetje aan het kletsen waren knipte ik, per ongeluk met mijn snoeischaar in zijn vinger. Oeps! Zijn hand zat achter wat bladeren en ik dacht dat ik druiven afknipte, toen ik opeens au! Hoorde. Een snee in zijn vinger en bloeden enzo. Dit was voor mij een teken dat druiven plukken niks voor mij is! Ik heb die dag bijna 10 uur gewerkt en maar drie kwartier pauze gehad. Ik vond het toen wel weer mooi geweest en heb ontslag genomen. Ik ben weer een ervaring rijker en een baan armer haha!
De volgende dag was Silke vrij en zijn we samen naar Picton gereden met de auto. Daar hebben we in de haven rondgelopen, wat gegeten en koffie gedronken. Picton is een leuk plaatsje om een middag heen te gaan. De rest van de week heb ik weer veel gesolliciteerd en ben ik bij verschillende restaurantjes langsgegaan om te vragen of ze op zoek waren naar personeel. Helaas met weinig succes. De restaurants die wel op zoek waren naar personeel wilde dat ik daar dan minimaal een half jaar zou gaan werken, dus dat werd hem niet. Totdat Silke mij na het weekend een berichtje stuurde dat haar huisbazin wel een klusje voor mij had aankomend weekend. Lynne zet samen met haar buurvrouw Sharon springkussens op bij feestjes en partijen. Deze springkussens verhuren ze aan mensen. Lynne was niet thuis het aankomende weekend en daarom zou ik haar dan vervangen. Dat leek me leuk werk om te doen, dus ik heb meteen ja gezegd. Ik kon dan vanaf donderdag tot en met zondag bij Lynne in Renwick blijven slapen. Super chill dus!
Donderdagmiddag heeft Silke me bij mijn shitty hostel dat Peacehaven heette opgehaald en zijn we naar Lynne gegaan. Daar heb ik Lynne en haar dochter Samantha ontmoet. Later heb ik ook buurvrouw Sharon ontmoet, die ik dat weekend zou gaan assisteren. We hebben die avond een pastasalade gemaakt en samen gegeten. Iedereen is vrij vroeg naar bed gegaan, omdat de wekker weer vroeg in de morgen zou afgaan om te gaan werken. Rond 22:00 zat ik op mijn bed te chillen toen het bed opeens heel erg begon te schudden. Ik dacht: wat is dit nou weer voor raar vibrerend bed, zo kan ik toch niet slapen vannacht... hmm vreemd! Na ongeveer 10 seconden stopte het schudden gelukkig. Ik liep naar de overloop en hoorde Lynne zeggen: yes that was an earthquake! Dus dat was de eerste aardbeving die ik voelde sinds ik in Nieuw-Zeeland ben. Ik heb het even opgezocht en het was een aardbeving van 5.0 op de schaal van Richter. Hij was in ieder geval duidelijk voelbaar! Als jullie benieuwd zijn kun je even kijken op de website http://www.geonet.org.nz/quakes/felt#
Daar kun je precies zien waar, hoeveel en hoe zwaar de aardbevingen zijn. Erg interessant om te zien en bizar hoeveel aardbevingen er elke week zijn in Nieuw-Zeeland. Van zwakke tot zware aardbevingen, zoals die in Kaikoura afgelopen november.
Ik ben vrijdag in Renwick rond gaan vragen of er iemand op zoek was naar personeel. Helaas was dat niet het geval. Renwick is ook maar een klein plaatsje met wat kleine cafés en restaurants. Bij Lynne thuis had ik lekker een eigen kamer en in het weekend kon ik dan twee dagen werken. Silke en Marnie verbleven ook bij Lynne, dus dat was wel gezellig. Zaterdag moest ik om 7:30 uur mijn bed uit en om 08:00 uur zijn we de springkussens gaan inladen. We moesten er die dag vier afleveren en opzetten bij verschillende adressen. Het opzetten gaat wel altijd makkelijker dan het netjes opvouwen en opruimen van de springkussens. Vooral het oprollen aan het einde is best zwaar. Het is wel leuk om te zien dat je door de kinderen altijd erg enthousiast wordt ontvangen. Bijkomend voordeel is dat je op verjaardagsfeestjes soms ook nog een versgebakken cupcake krijgt. :) We kregen allebei een redvelvet cupcakje vlak voordat we weg gingen op weg naar het volgende adres: mmm! Het opzetten gaat vrij makkelijk: je vouwt het springkussen uit, zet het met haringen vast in de grond en zet de blower aan. Dan staat het springkussen binnen 10 minuten klaar voor gebruik. Meestal halen we ze dan een aantal uren later weer op. Dat opvouwen en oprollen is het zwaarste gedeelte, het grootste springkussen weegt namelijk 500 kilo en is 5 meter hoog! Die zondag hebben we ook weer een aantal springkussens rond gebracht en opgezet. Het is af en toe zwaar, maar leuk werk om te doen. :)
Die vrijdag kwam ik toevallig een horeca vacature tegen op internet. Het ging om werken tijdens een vliegshow met Pasen in Blenheim. Ik heb er meteen op gereageerd en werd toen diezelfde avond nog gebeld dat ik was aangenomen, helemaal top dus! Ik heb meteen die avond een mail met alle informatie ontvangen en zou dan donderdagavond een briefing krijgen. Ik ben zondagavond weer terug gegaan naar een hostel in het centrum van Blenheim, dat is toch wat makkelijker voor mij. Dichtbij de supermarkt, de bibliotheek en de winkels.
Die donderdag had ik om 18:00 uur 's avonds de briefing. Ik ben een uur daarvoor vertrokken bij mijn hostel. Het was volgens google maps een halfuurtje lopen. Na een half uur in de regen te hebben gelopen was ik volgens google maps bij het juiste adres aangekomen, helaas was dit niet zo. Ik was bij een hostel waar de briefing helemaal niet was. Het was ondertussen al donker geworden, het regende nog steeds en het was bijna 18:00 uur. Ik ben weer een stuk terug gelopen en een restaurant binnengestapt om te vragen of zij wisten waar ik dat adres kon vinden. De batterij van mijn telefoon was ook bijna leeg, dus dat was ook verre van ideaal. Uiteindelijk heb ik maar een taxi besteld om toch nog op de juiste bestemming te komen. Ik was er om 18:45 uur en helaas was de briefing al afgelopen. Ik kreeg een t-shirt en een toegangspas voor de vliegshow. Verder werd de gegeven informatie even kort voor mij samengevat. Gelukkig kon ik met iemand mee terug rijden die me heeft afgezet bij mijn hostel. Het adres dat ik had gekregen bleek helemaal niet te kloppen. Het adres was State Highway 1, maar dat is een snelweg van tientallen kilometers lang. Achteraf bleek de plek waar de briefing was ongeveer 7 km vanaf Blenheim te liggen. Dat zou dus ongeveer anderhalf uur lopen zijn geweest.... Ik ben er uiteindelijk gekomen, ook al was het maar voor 10 minuutjes, ik heb het gehaald. Hopen dat het werken zelf beter gaat haha!
Vrijdagmiddag heb ik voor Pasen een bananenbrood gebakken in mijn hostel. Die was verrukkelijk! Ik moet af en toe mezelf verwennen hè haha! ;)
Silke was 15 april jarig en daarom gingen we vrijdagavond, samen met Madalena, uit eten bij Yardbar. Dat is een collega van Silke. Gewoon lekker een wijntje gedronken en pizza gegeten. De volgende dag moest ik om 10:00 uur werken. Ik moest naar Omaka Airport, dat een paar kilometers van mijn hostel af lag. Ik had via mijn hostel een fiets geregeld, die daar was achtergelaten door mensen en was voor algemeen gebruik. Ik had een helm van Lynne geleend zodat ik legaal en veilig op de fiets kon stappen. Die ochtend zag ik dat de banden nogal slap waren, dus heb ik ze laten oppompen bij de fietsenwinkel. Daar werd mij verteld dat ze mijn achterband niet kon oppompen vanwege de vele kleine scheurtjes en dat hij dan waarschijnlijk zou knallen. Lekker dan! Nouja dan maar hopen dat ie niet knalt! ;) Het was 20 minuten fietsen en ik ben drie kwartier van te voren op pad gegaan. De fiets was nogal klein en het zadel nogal hard, waardoor het de meest beroerde fiets was waar ik ooit op heb gereden!
Het was rond de 20 graden, de zon scheen en de lucht was blauw. Een mooie dag om te werken dus! Na een helse fietsrit was ik eindelijk op mijn bestemming aangekomen. Daar kon ik meteen beginnen met het buffet klaar te zetten voor de lunch. Hierna kon de lunch beginnen en konden de bezoekers hun lunchticket bij mij inleveren. Ze konden dan langs het buffet lopen en eten opscheppen. Er was keuze uit twee soorten vlees, verschillende salades, brood, jus en aardappels. Het zag er netjes en heerlijk uit. Na de lunch moest ik bij de golden pass tent helpen met drankjes inschenken, het buffet klaarzetten en opruimen. Ondertussen kon ik af en toe even genieten van alle vliegtuigstunts die in de lucht te zien waren. Prachtig om te zien! Ik werkte met leuke collega's en iedereen hielp elkaar. We werkten echt als een team samen. Na de middag had ik even pauze en mocht ik kiezen wat ik wilde eten. Ik had lekker een broodje met ham, een blikje sprite en een koffiebroodje. Goed geregeld! Tussendoor kon je natuurlijk al het eten dat de bezoekers kregen, zelf ook even proeven. Dat was een fijne bijkomstigheid, want er waren muffins, scones, broodjes, fruit en nog veel meer! Je moet natuurlijk wel weten wat je de bezoekers voorschotelt en of het ook lekker is haha! ;)
Ik zou zondag van 10:00 tot 15:00 uur werken, maar ik hoorde dat ze wat personeelstekort hadden. Hierdoor heb ik zaterdag aangegeven dat ik wel langer kon werken op zondag. Dat was goed en ik kon dus al om 08:00 uur beginnen! :) Zaterdagavond heeft Silke me opgehaald en hebben we vis met salade en wedges gegeten. Ook geproost op haar verjaardag met een paar biertjes. Ik heb mijn mooie en verrotte fiets achtergelaten op het vliegveld, omdat ik geen zin had in nog zo'n fietsritje. De volgende ochtend kon ik gelukkig met Katy meerijden en werd ik om 7:45 uur bij mijn hostel opgehaald. Dat was ideaal! Zondag weer een heerlijk dagje gewerkt met een leuk team! Die avond heb ik geholpen bij een dinner voor 150 man in het vliegtuigmuseum. Hele gafe locatie voor een dinner! We hebben alle tafels netjes opgedekt en klaargezet. Daarna een driegangenmenu geserveerd en drankjes ingeschonken. Ook nu mochten we zelf ook de gerechten proeven en dat was ons heerlijke avondeten. Na afloop mochten we de hartige taartjes met vlees, die over waren, mee naar huis nemen en kregen we twee flessen wijn mee als bedankje. :) Uiteindelijk waren we zondag om 23:15 uur klaar en heb ik die dag ruim 15 uur gewerkt met een top team! Het was een lange dag maar een hele leuke ervaring met veel gezellige mensen. Ik heb dat weekend in twee dagen tijd bijna 24 uur gewerkt, heerlijk! Prachtig weer en veel blije mensen.
Voor nu heb ik wel weer even genoeg geschreven denk ik zo. Ik ben nu met Silke en Madalena op roadtrip door Nieuw-Zeeland met de auto genaamd Glennie. Daar schrijf ik de volgende keer meer over. Ik heb ook weer nieuwe foto's gezet op mijn blog.
Groetjes vanuit het kouder wordende Queenstown!
Liefs Bianca
Schrijf maar vaker en een korter verhaal. Het wordt bijna een boek
Succes met de roadtrip !
Groetjes uit een fris Heerhugowaard.